|
Ειρήνη
Κάποτε, σε
μια χώρα μακρινή, μίλια μακριά από ‘δω, ζούσαν άνθρωποι καλόκαρδοι κι
αγαπημένοι. Όμως μια μέρα, ξαφνικά…
ΜΑΡΙΑ
ΤΖ.-Παιδιά, παιδιά. Σας φέρνω δυσάρεστα νέα!
ΔΕΣΠΟΙΝΑ-Μα
τι έγινε;
ΧΡΙΣΤΙΝΑ-Μη
μας κρατάς σε αγωνία. Πες μας!
ΜΑΡΙΑ
ΤΖ.-Το πρωί ήρθαν στρατιώτες και μας δήλωσαν πως έχουμε πόλεμο.
(Οι
υπόλοιπες αρχίζουν να γελάνε)
ΧΡΙΣΤΙΝΑ-Ωραίο το αστειάκι σου αλλά όλοι ξέρουν πως είσαι πλακατζού.
ΜΑΡΙΑ
ΤΖ.-Όχι. Αλήθεια είναι. Κοιτάξτε και μόνοι σας
(Κοιτάνε
απ’ το παράθυρο)
ΔΕΣΠΟΙΝΑ-Αλήθεια μας λέει! Κοίτα!
ΧΡΙΣΤΙΝΑ-Τι
θα κάνουμε τώρα;
ΣΤΕΛΛΑ-Κορίτσια τα μάθατε;
ΔΕΣΠΟΙΝΑ-Ναι, μόλις τώρα.
ΣΤΕΛΛΑ-Ακούστε. Πριν λίγο πήρε τo
αυτί μου πως την ειρήνη, την φυλάκισαν στο μαύρο κάστρο του Πολέμου. Πρέπει
να πάμε να τη βγάλουμε.
ΜΑΡΙΑ
ΤΖ.-Πώς όμως;
ΧΡΙΣΤΙΝΑ-Χρειαζόμαστε βοήθεια.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΜΠ.-Εμείς θα σας βοηθήσουμε!
ΔΕΣΠΟΙΝΑ-Ποιοι; Εσείς;
ΣΤΕΛΛΑ-Μα
είστε παιδιά!
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΒΑΝ.-Και;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ-Μπορούμε να συμμετέχουμε στην εκστρατεία σας.
ΜΑΡΙΑ
ΤΖ.-Είστε σίγουροι;
ΑΝΤΖΕΛΑ-Ναι. Σιγουρότατοι.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ-Εντάξει. Τότε πάμε γρήγορα.
ΚΛΑΡΑ-Πρέπει να πάμε το βράδυ. Όταν θα κοιμούνται όλοι. Αν μας δουν οι
φρουροί τη βάψαμε.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ-Έχεις δίκιο.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΜΠ.-Και πώς θα βλέπουμε μες στο σκοτάδι;
ΑΝΤΖΕΛΑ-Θα
πάρουμε φανάρια βρε κουτή.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ-Στις 10:00 η ώρα το βράδυ θα συναντηθούμε ακριβώς εδώ.
ΣΤΕΛΛΑ-Είμαστε σύμφωνοι;
(Όλα τα
παιδιά φωνάζουν ναι)
Όταν ήρθε η στιγμή να φύγουν, όλοι ήταν φοβισμένοι. Καμιά φορά σκέφτονταν
μήπως δεν έπρεπε να το κάνουν. Τελικά όμως δε δίστασαν και ξεκίνησαν για το
μαύρο κάστρο.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΒΑΝ.-Κοιτάξτε! Οι φρουροί!
ΜΑΡΙΑ
ΤΖ.-Πώς θα πάρουμε τώρα την ειρήνη;
(Τα παιδιά
μιλάνε για λίγο μόνα τους)
ΑΝΤΖΕΛΑ-Παιδιά, ακούστε τι σκέφτηκα.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΒΑΝ.-Για πες.
ΑΝΤΖΕΛΑ-Λοιπόν. Θα πάρουμε δύο υπνωτικά φίλτρα και θα τους τα δώσουμε.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΜΠ.-Ποιος θα τα φτιάξει;
ΚΛΑΡΑ-Εγώ
δεν ξέρω με ποιο τρόπο.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ-Ούτε ‘γω.
ΑΝΤΖΕΛΑ-Ξέρω όμως εγώ μου έμαθε η μαμά μου. Πάω γρήγορα να τα φτιάξω.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΒΑΝ.-Τρέχα!
(Τα παιδιά
περιμένουν λίγο ενώ εκείνος πηγαίνει να πάρει δύο ποτήρια νερό)
ΚΑΤΕΡΙΝΑ-Κοιτάξτε τι σκεφτήκαμε.
(Αγκαλιάζονται όλοι και ψιθυρίζουν)
ΔΕΣΠΟΙΝΑ-Ωραίο σχέδιο!
ΜΑΡΙΑ
ΤΖ.-Τι περιμένουμε;
ΣΤΕΛΛΑ-Πάμε!
ΧΡΙΣΤΙΝΑ-Και ποιος θα τους δώσει τα φίλτρα;
ΔΕΣΠΟΙΝΑ-Πρέπει κάποιο παιδί να τα δώσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΒΑΝ.-Εγώ θα τα δώσω που είμαι η πιο μικρή. Δεν θα μπορούν να μου κάνουν
τίποτα.
ΚΛΑΡΑ-Σωστά!
ΜΑΡΙΑ
ΤΖ.-Ελάτε!
Έτσι κι έγινε.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΒΑΝ.-Γεια σας φρουροί.
ΘΕΟΦΙΛΟΣ-Ποιος είσαι παιδί μου και τι θέλεις;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Π..-Ποιος σ’ έστειλε;
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΒΑΝ.-Μ’ έστειλε ο κύριος πόλεμος και μου είπε να σας δώσω αυτά τα φίλτρα. Θα
σας κάνουν δυνατούς. Έτσι μου είπε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Π..-Τότε δώσ’ τα μας να πιούμε και φύγε γρήγορα.
(Φεύγει απ’
τη σκηνή)
ΘΕΟΦΙΛΟΣ:
Είσαι σίγουρος πώς δε μας λέει ψέματα;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Π..- Έτσι νομίζω.
ΘΕΟΦΙΛΟΣ-
Εντάξει τότε.
(Το πίνουν
και μόλις τότε κοιμούνται. Οι υπόλοιποι μπαίνουν μέσα)
ΧΡΙΣΤΙΝΑ-Ωραία, μπήκαμε
ΜΑΡΙΑ
ΤΖ.-Και τώρα;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ-Ας
τη βρούμε.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ-Μπορεί να είναι εκεί. Σ’ εκείνο το δωμάτιο.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΜΠ.-Μπορεί.
Ανέβηκαν τα σκαλιά και μπήκαν στο δωμάτιο. Και τότε…
ΣΤΕΛΛΑ-Ειρήνη! Ειρήνη μ’ ακούς;
ΜΑΡΙΑ
ΠΑΤ.-Εδώ, εδώ είμαι!
ΑΝΤΖΕΛΑ-Να
την!
ΜΑΡΙΑ ΠΑΤ.-
Βοηθήστε με να λυθώ.
(Όλοι
αρχίζουν να την λύνουν)
ΜΑΡΙΑ
ΠΑΤ.-Σας ευχαριστώ πολύ!
(Τότε
ακουστήκανε βήματα)
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΒΑΝ.-Τ’ ακούτε αυτό;
ΚΛΑΡΑ-Κάποιος έρχεται!
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΜΠ.-Γρήγορα τρέξτε!
(Φεύγουν
απ’ τη σκηνή και οι φρουροί αρχίζουν να ψάχνουν)
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Π..-Τους είδες;
ΘΕΟΦΙΛΟΣ-Όχι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Π..Μάλλον θα έφυγαν από ‘κει.
ΘΕΟΦΙΛΟΣ-
Μάλλον ναι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Π..- Και τώρα; Ποιος θα το πει στ’ αφεντικό;
ΘΕΟΦΙΛΟΣ-Εσύ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Π..-Όχι. Εσύ.
ΘΕΟΦΙΛΟΣ-
Θα το πούμε κι δύο.
Και πήραν το δρόμο για το στρατόπεδο του Πολέμου.
ΘΕΟΦΙΛΟΣ-Κύριε…
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Π..-Έχουμε κάτι να σας πούμε.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ-Τι
δηλαδή;
ΘΕΟΦΙΛΟΣ-Να. Καταλάθος, έκλεψαν…
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π.
Την Ειρήνη.
(Τρομαγμένοι κάνουν ένα βήμα πίσω)
ΠΕΡΙΚΛΗΣ-Τι;
ΘΕΟΦΙΛΟΣ&ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π.-Συγνώμη αφέντη.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ-Πάμε γρήγορα να την πάρουμε.
Ξεκίνησαν για το σπίτι της Ειρήνης.
ΝΙΚΟΣ-Τι
θες εδώ Πόλεμε; Ξέρεις πως η Ειρήνη ανήκει σε μας. Γιατί ήρθες εδώ με τους
στρατιώτες σου; Παρ’ τους άντρες σου και φύγε από ‘δω.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ-Μα
γιατί μου μιλάς έτσι; Εμείς ήρθαμε εδώ για να πάρουμε την Ειρήνη. Ποτέ ξανά
δε θα ‘ναι κανείς ελεύθερος. Θα κατακτήσουμε όλο τον κόσμο. Και η Ειρήνη δε
θα μπορεί να κάνει τίποτε.
ΝΙΚΟΣ-Κάνεις λάθος. Ποτέ δε θα κατακτήσεις τον κόσμο. Δεν θα σ’ αφήσουμε
εμείς. Ακόμα κι αν το καταφέρεις δεν θα κρατήσει για πολύ. Φύγε τώρα από
μπροστά μου!
ΠΕΡΙΚΛΗΣ-Θα
φύγω. Αλλά να ‘σαι σίγουρος πως θα επιστρέψω.
(Φεύγει απ’
τη σκηνή)
ΝΙΚΟΣ-Στο
καλό.
(Οι άλλοι
αρχίζουν να γελάνε)
ΜΑΡΙΑ ΠΑΤ.-Παιδιά
σας είμαι υπόχρεη. Σήμερα σώσατε ολόκληρο τον κόσμο.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ-Εντάξει. Δεν κάναμε και τίποτα.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΤ..
-Ε πώς; Αν δεν σταματούσατε τον Πόλεμο είδατε τι θα μπορούσε να είχε γίνει.
Είσαστε όλοι σας ήρωες. Δε θα το ξεχάσω ποτέ αυτό που κάνατε. Ελάτε να
τραγουδήσουμε.
Ποτέ ξανά δεν έγινε πόλεμος σ’ αυτή τη χώρα γιατί πολύ απλά ήταν όλοι
καλόκαρδοι κι αγαπημένοι.
Ειρήνη παντού (ποίημα)
Σε όλη τη γη
αν υπήρχε ειρήνη
αγάπη και αδερφοσύνη
πόλεμοι
δεν θα γινόταν
σε αυτή τη γη
όλοι θα χαιρόταν
Ειρήνη σε αγαπώ
Ειρήνη σε λατρεύω
Ειρήνη σε αγαπώ
Ειρήνη σε λατρεύω
Αν όλοι οι άνθρωποι
του κόσμου
Από όλα τα μέρη, από
παντού
Αγαπούσαν την ειρήνη
Δεν θα είχαμε πολέμους
φριχτούς
Ειρήνη σε αγαπώ
Ειρήνη σε λατρεύω
Ειρήνη σε αγαπώ
Ειρήνη σε λατρεύω
|
.jpg)
.jpg)
.jpg)