Η αιχμαλωσία της Ειρήνης

Πρόσωπα: Ελπίδα: Αριάδνη, Ειρήνη: Μαρία Πατσ., Αδελφοσύνη: Δήμητρα, Αγάπη: Ευαγγελία Β., Στρατ. 1: Θωμάς, Στρατ. 2: Βασίλης, Στρατ. 3: Περικλής, Στρατ. 4: Σεραφείμ, Πόλεμος:  Δημήτρης Μ. , κακία: Στέλλα, εγωίστρια: Δέσποινα, αχαριστία: Μαρία Τ.

Κάποτε υπήρχαν τρία κορίτσια, ασυνήθιστα παιδιά. Από όπου και αν περνούσαν σκορπούσαν τη χαρά και την αγάπη. Τα λέγανε Αγάπη, Αδελφοσύνη και Ελπίδα. Ήταν αχώριστες φίλες και όταν ένωναν τις ιδιότητες τους και τις δυνάμεις τους ήταν ανίκητες. Όλοι τις αγαπούσαν και τις σέβονταν. Όταν μεγάλωσαν αποφάσισαν να γυρίσουν τον κόσμο.

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ

Ελπίδα  :   Κορίτσια, είστε έτοιμες;

Κορίτσια :   Πανέτοιμες, είμαστε τόσο χαρούμενες!

Ελπίδα   :  Κι εγώ, πάμε να αλλάξουμε τον κόσμο. (γελάνε)

Τα κορίτσια γύρισαν όλο τον κόσμο και άφησαν τελευταία μια χώρα, την πατρίδα τους την Ελλάδα. Όταν έφτασαν, αντί να δουν τους ανθρώπους να συνεργάζονται και να ζουν ειρηνικά τους είδαν να μαλώνουν και να πολεμούν. Το τοπίο ήταν γεμάτο καταστροφή και θάνατο.

ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

(Εμφανίζονται τα τρία κορίτσια με βαλίτσες)

Ελπίδα : Γυρίσαμε όλον τον κόσμο.

Αδελφοσύνη: Ναι! Φτάνουμε στην πατρίδα μας, την ήσυχη χώρα, την Ελλάδα!

(Βρίσκονται στην Ελλάδα, κοιτάνε γύρω τους απορημένες από όσα βλέπουν)

Αγάπη:  Κορίτσια είμαι σίγουρη πως πήραμε λάθος δρόμο.

Αδελφοσύνη: Αυτό είναι σίγουρο, δεν είναι έτσι η Ελλάδα μας. (μένουν άφωνες)

  (Ξαφνικά έρχονται τέσσερεις στρατιώτες με θόρυβο, είναι αναστατωμένοι)

Στρ.1: Μας πήραν την ζωή μας, μας πήραν την ψυχή μας.

Στρ.2: Μας πήραν την καρδιά μας, μας πήραν την Ειρήνη!

Στρ.3: Χάσαμε την αδελφοσύνη μας, χάσαμε την αγάπη μας.

Στρ.4:Χάσαμε την ελπίδα μας!

(Τα κορίτσια κοιτάζονται παραξενεμένες και ανήσυχες.)

Ελπίδα : Τι εννοείς πήραν την Ειρήνη;

Στρ.1: Την έκλεψαν ο βασιλιάς πόλεμος και οι τρείς κόρες του, η Κακία, η Εγωίστρια και η Αχαριστία.

Αγάπη: Πήραν την φίλη μας την Ειρήνη, την αδερφή μας, κάτι πρέπει να κάνουμε.

Στρ.4: Είστε η Αγάπη, Η Ελπίδα και Η αδελφοσύνη!!! (χαρούμενοι)

Όσο λείπατε ήμασταν απαράδεκτοι, αλλά μετανιώσαμε και θέλουμε να διορθώσουμε τα πράγματα, εσείς θα μας βοηθήσετε.

Αγάπη: Φυσικά, πείτε μας τώρα, που την πήγαν την Ειρήνη;

Ελπίδα: Κάτι πρέπει να κάνουμε.

Όλοι οι Στρ: Πως μπορούμε να σας βοηθήσουμε;

Αγάπη: Έχω μια ιδέα, θα πάτε σε εκείνο το βουνό και θα πείτε πως δεν θέλετε να ζείτε ειρηνικά και ότι είστε με το μέρος του βασιλιά πόλεμου. Θα κερδίσετε την εμπιστοσύνη του και κρυφά θα ελευθερώσετε την Ειρήνη και θα την πάρετε.

Ελπίδα: Καλή ιδέα, αν δεχτούν οι στρατιώτες, το θέμα είναι πώς θα την πάρουμε;

Στρ.1: Θα τα καταφέρουμε, φοβάμαι πώς θα αντιδράσουν, θα την πάρουμε όταν θα κοιμούνται.

Αδελφοσύνη: Μην ανησυχείτε όλα θα πάνε καλά. Θα βοηθήσουμε και εμείς.

(Φεύγουν όλοι αποφασισμένοι)

ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ

(Οι στρατιώτες φτάνουν στο βουνό και εμφανίζονται μπροστά στον βασιλιά Πόλεμο.)

Όλοι οι Στρ: Γεια σου βασιλιά.

Πόλεμος: Βρε καλώς τους, πώς και από τα μέρη μου;

Στρ1: Βασιλιά μου δεν θέλουμε την ειρήνη, θέλουμε να έρθουμε με την μεριά σας.

     (υποκλίνονται)

Πόλεμος: Βε-βαί-ως! Εσείς κορίτσια συμφωνείτε;

Κόρες: Ναι πατέρα!

Πόλεμος: Δείξτε τους την αβοήθητη Ειρήνη. Ειρήνη… Ειρήνη… χαχαχαχα! (φεύγει)

Κακία: Ελάτε, εδώ την έχουμε κρυμμένη.

Ειρήνη: Ελευθερώστε με, είναι πολύ άσχημο αυτό (φωνάζει κλαίγοντας)

Εγωίστρια:  Μμμ για σένα! (την κοροϊδεύει)

Στρ.1: Εμείς τι πρέπει να κάνουμε;

Κακία: Να την προσέχετε!

Εγωίστρια: Και να μην της δίνεται σημασία. Τι αξία έχει;

  (φεύγουν οι τρεις κόρες, οι στρατιώτες τρέχουν να αγκαλιάσουν την Ειρήνη)

Ειρήνη: Τι γίνεται με εσάς, γιατί θέλετε να πάτε με το μέρος του πολέμου;

Στρ.2: Εμείς εσένα θέλουμε.

Ειρήνη: Τότε γιατί με εμποδίζεται να φύγω:

Στρ.3: Ήρθαμε να σε ελευθερώσουμε, θα περιμένουμε να βραδιάσει και τότε θα δραπετεύσουμε.

Στρ.4: Και δεν σου είπαμε το καλύτερο, συναντήσαμε τις φίλες σου, επέστρεψαν και είναι καλά, θα τις συναντήσεις σύντομα.

Στρ.1: ( κοιτάει προς τον Πόλεμο και τις κόρες του) Έπεσαν για ύπνο, βιαστείτε, ώρα να φύγουμε.

Ειρήνη: Ξεκλειδώστε με…

(ανοίγουν την καγκελόπορτα και φεύγουν βιαστικά)

ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

(Τα τρία κορίτσια περιμένουν τους στρατιώτες και την αγαπημένη τους φίλη. Εκείνη τη στιγμή καταφθάνουν. Αγκαλιάζονται όλες μαζί και κλαίνε.)

Ειρήνη: Αγαπημένες μου φίλες, μου λείψατε

Αγάπη: Και εσύ μας έλειψες πολύ, όλα ήταν πολύ άσχημα χωρίς εσένα.

Αδελφοσύνη: Ελάτε και εσείς σε μια ζεστή αγκαλιά.

Ειρήνη: Ελάτε φίλοι μου έχουμε πολλά να κάνουμε.

Τότε ήταν που σταμάτησε ο πόλεμος. Το τοπίο έγινε φωτεινό και επέστρεψε η ειρήνη στην Ελλάδα.  Στην κορυφή του βουνού ο πόλεμος και οι τρεις κόρες του έμειναν σε ύπνο βαθύ. Από τότε όλοι ζουν ευτυχισμένοι.