2ο Δημοτικό
Σχολείο Γρεβενών
Γρεβενά, 27-4-2012
Δ1΄ τάξη
Το πρώτο τμήμα της Τετάρτης τάξης (Δ1΄) του
2ου Δημοτικού Σχολείου Γρεβενών στα πλαίσια του προγράμματος Πολιτιστικών
Θεμάτων πραγματοποιεί το Σχολικό Έτος 2011-2012 δραστηριότητα με τίτλο «η
ιστορία του Σχολείου μου». Στα πλαίσια αυτής της δραστηριότητας, μεταξύ των
άλλων, βρήκαμε στο αρχείο του Σχολείου μας πάρα πολλές παλιές φωτογραφίες
που χρονολογούνται από το 1952 μέχρι σήμερα. Αυτές τις φωτογραφίες τις
σαρώσαμε, δηλαδή τις δώσαμε ψηφιακή μορφή και σταδιακά θα τις
δημοσιοποιήσουμε, με σκοπό πρώτα απ’ όλα να γνωρίσει και η τοπική κοινωνία
πλευρές αυτής της ιστορίας, αλλά πολύ περισσότερο γιατί θέλουμε να
παρακαλέσουμε όσους γνωρίζουν πρόσωπα, καταστάσεις ή άλλες πληροφορίες να
μας τις γνωστοποιήσουν στο τηλέφωνο 2462022511 ή στα e-mail
mail@2dim-greven.gre.sch.gr και
karaliolio@sch.gr.
Αυτή τη φορά θα δημοσιοποιήσουμε φωτογραφίες
που αναφέρονται στους εκπαιδευτικούς που υπηρέτησαν στο 2ο
Δημοτικό Σχολείο, καθώς και στη λειτουργία του σχολείου.
Σύμφωνα με έναν πρόχειρο υπολογισμό που
κάναμε, στα 77 περίπου χρόνια λειτουργίας του στο σχολείο μας θα υπηρέτησαν
πάνω από 500 εκπαιδευτικοί. Μέχρι στιγμής δεν είμαστε σε θέση να τους
καταγράψουμε όλους. Ίσως στο μέλλον μας δοθεί η δυνατότητα να το καταφέρουμε
κι αυτό. Πάντως από τα στοιχεία που έχουμε συγκεντρώσει ως σήμερα και από
την ανάγνωση των φωτογραφιών προκύπτει ότι στο 2ο Δημοτικό
Σχολείο υπηρέτησαν οι παρακάτω εκπαιδευτικοί:
1. Μιλτιάδης Παπαθανασίου (και
Διευθυντής του Σχολείου)
2. Μαλτέζου 1960
3. Κατσάνος 1958
4. Αθανάσιος Δούμας
5. Ιωάννης Τόσκας
6. Μπιζάκης
7. Μητάκου Ζωζώ
8. Κατσάνου Άννα
9. Μήτσιου Νικόλαος
10. Παπανικολάου Ευάγγελος
11. Βαταλάχος Χρήστος
(και
Διευθυντής του Σχολείου)
12. Κοσμίδης (και
Διευθυντής του Σχολείου)
13. Πασχάλης Τόσκας
14. Κοσμίδης 1969-1970
15. Μιχάλης Γούλιας
1963-1964
16. Γάκης Παπαθωμάς
17. Καραμήτρος Άλκης
18. Κόραβος Νικόλαος
19. Τσακμακόπουλος Ιωάννης
20. Ζαψαλή Νικολέτα (Αγγλικά)
21. Μέμτσας γεώργιος (Γυμναστής)
22. Μακρής Κων/νος
23. Παλάσκας Δημήτρης
24. Κωνσταντίνα Καλιακάτσου-Μπόζιου
από 1971 έως 1977
25. Ηρακλής Μπόζιος από 1972 έως
1977
26. Μαρκόπουλος Δημήτριος
1970-1971
27. Στέργιος Μπέζας
28. Κλεονίκη Μπέζα
29. Κατσαρός Ηλίας
30. Αριστούλα Ζεμπίλη-Τούλια
31. Νικόλαος Κόραβος (και
Διευθυντής του Σχολείου)
32. Νίκος Ρίζος
33. Τολιόπουλος Κων/νος (και
Διευθυντής του Σχολείου)
34. Ζάχος Γεώργιος
35. Νάστος Γεώργιος (και
Διευθυντής του Σχολείου)
36. Χριστίνα Μουστάκα
37. Τσιάλτα Μαρίνα
38. Φωτίου Ξένια
39. Ντάγκα Παναγιώτα
40. Σαΐτης Κων/νος (γυμναστής)
41. Βίλιος Δημήτριος
42. Αχιλλέας Ζιώγας (και
Διευθυντής του Σχολείου)
43. Χριστίνα Μαλτέζου 1962-63
44. Αντιγόνη Σιόβα-Τζιάλα 1964
45. Βαγγελιώ
Σαμαρά
46. Χαριζόπουλος
Βασίλης (και
Διευθυντής του Σχολείου)
47. Κυραλέος Μιχάλης (και
Διευθυντής του Σχολείου)
48. Χαρισόπουλος τριαντάφυλλος (και
Διευθυντής του Σχολείου)
49. Μπακαΐμης Χρήστος
50. Ντίνας Θανάσης
51. Φώτης Κοσμάς 1987
Από τη συζήτηση που έγινε στην τάξη διαφάνηκε
ότι οι δάσκαλοι του παρελθόντος παρά τα λιγοστά μέσα που είχαν στη διάθεσή
τους, με ξεχωριστό ζήλο, μεράκι και μεγάλη προσπάθεια, είχαν καταπληκτικά
αποτελέσματα. Χωρίς υπερβολή μπορούμε να ισχυριστούμε ότι στις παλαιότερες
εποχές ο δάσκαλος και κατ’ επέκταση και το σχολείο ήταν ο «φάρος» της
τοπικής κοινωνίας, το «φως», η μοναδική ίσως πηγή πληροφοριών, γνώσης,
μόρφωσης και πολιτισμού.
Μεγάλη εντύπωση προκάλεσαν στους μαθητές τα
παλιά ξύλινα θρανία, οι ομοιόμορφες φορεσιές των κοριτσιών και η «βέργα» του
δασκάλου…
Ακόμη σήμερα θα δημοσιοποιήσουμε τα μηνύματα
φίλων μας που παρελθόν υπήρξαν μαθητές ή δάσκαλοι του Σχολείου μας:
Από τον κ. Μιχάλη Γούλια, δάσκαλο του
σχολείου μας το 1963-1964 πήραμε την παρακάτω επιστολή: «Επιτρέψτε μου
παρακαλώ, κ. Καραλιόλιο, μέσω της αξιολόγου Ιστορίας μακρινών δεκαετιών που
γράφετε μαζί με τους μαθητές για το σχολείο μας, να πω εκ βαθέων τις
ευχαριστίες μου και τα πολλά συγχαρητήρια στην κ. Ρούλα Καραγιάννη – Λιούζα
για το γλαφυρό και χαριτωμένο τρόπο που περιγράφει τη σχολική ζωή στο 2ο
Δημοτικό εκείνης της εποχής.
(Στη φωτογραφία αριστερά ο κ. Μιχάλης Γούλιας...)
Σχολική ζωή γεμάτη ομορφιά και χάρη. Γεμάτη
μάθηση και όρεξη για δημιουργία. Γεμάτη σχολικές γιορτές, θέατρο, τραγούδι
μέσα στις αίθουσες, στον αύλιο χώρο και στις εκδρομές. Τότε η ημέρα άρχιζε
με προσευχή και το θρησκευτικό ύμνο:
Συ που κόσμους κυβερνάς
και ζωή παντού σκορπάς,
άκου τούτη τη στιγμή
των παιδιών σου τη φωνή…
Και τελείωνε το βράδυ με το τραγούδι:
Αμυγδαλιά μου ανθισμένη
όταν σε βλέπω έτσι όμορφα ν’ ανθείς
συλλογίζομαι καημένη
πως θα΄ ρθει η ώρα που θα μαραθείς…
Και γέμιζε όλο το Κούρβουλο από χαρούμενες
παιδικές φωνές με την αρχή και το τέλος της ημερήσιας σχολικής εργασίας.
Στις σχολικές γιορτές υπήρχε θέατρο, πολλά
ποιήματα και τραγούδι: Ένα τραγούδι θα σας πω για το λεβέντη, τον ασπρομάλλη
μας, το Γέρο του Μοριά και βάλτ’ αδέρφια μας για να στηθεί το γλέντι
τριπολιτσιώτικο κρασί και ξαστεριά…
Στις γυμναστικές επιδείξεις συμμετείχε ένα ή
και τα δυο από τα τρία τμήματα που αθλούνταν με κάποιο ρυθμικό τραγούδι.
Το δικό μου τμήμα, η Τρίτη και η Τετάρτη μαζί, εβδομήντα οχτώ αγόρια και
κορίτσια, αθλούνταν με το ρυθμικό:
Σαν αρχίζει και νυχτώνει
Και τ’ αηδόνι κελαηδεί
Βγαίνει η κουκουβάγια μόνη
Σε κυπαρισσιού κλαδί…
Αμ εκείνος ο σχολικός κήπος που χαριέντως
περιγράφεται από την κ. Ρούλα! Εκεί φαινόταν ολοκάθαρα ζωγραφισμένη στα
πρόσωπα των παιδιών η χαρά της δημιουργίας. Εκεί καθημερινά τα παιδιά,
σκαλίζοντας και ποτίζοντας το δικό τους παρτέρι, ακούγανε τη φωνή της
μητέρας γης και τη φωνή του δημιουργού Θεού. Σαν τον αγιορείτη καλόγερο που
στην ανθισμένη αμυγδαλιά είδε το Θεό.
Βαθιά χαραγμένη στη μνήμη μου μένουν τα
ανοιξιάτικα πρωινά του 1964, που νεαρός δάσκαλος τότε έμπαινα στην αυλή του
2ου Δημοτικού Γρεβενών και με λαχτάρα με περιμένανε τα παιδιά της έκτης
τάξης για να μου δείξουν το δικό τους κήπο… Ελάτε κύριε να δείτε και το δικό
μας παρτέρι. Η χαρά της δημιουργίας και η αναμονή ενός μπράβο σας! Ωραία τα
κάνατε! Θαυμάσια! Και γέμιζαν οι ψυχές των παιδιών και του δασκάλου από την
ικανοποίηση της δημιουργίας…
Υ.Γ. Τώρα θέλω να πιστεύω πως για όλα τα εν
Ελλάδι σχολεία ισχύει το: «Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην. Ού παγάν λαλέουσαν.
Απέσβετο και λάλον ύδωρ.» (Είναι η απάντηση που έδωσε το μαντείο των Δελφών
στον Ιουλιανό τον Παραβάτη που επιχείρησε την επαναφορά του δωδεκάθεου και
σημαίνει: «Ούτε ο Απόλλωνας έχει σπίτι. Ούτε η πηγή μιλάει. Το νερό που
μιλάει έχει τελειώσει.»
Για στερνή παρηγοριά θα μας μένει η καλή
Ιστορία για το Σχολείο μας των παιδιών του πρώτου τμήματος (Δ1) της Τετάρτης
τάξης. Εύγε τους.
Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Μιχάλη Γούλια…
Περισσότερα, μαζί με φωτογραφίες μπορείτε να
βρείτε στο
http://2dim-greven.gre.sch.gr/diafora%20istorika.htm
|