Την
Παρασκευή 7
Οκτωβρίου και με αφορμή δραστηριότητα του
μαθήματος "Αστραδενή" στη Γλώσσα,
οι μαθητές έγραψαν τα παρακάτω για το σχολείο τους:
Η Δέσποινα:
"Το 2ο Δημοτικό
Σχολείο Γρεβενών βρίσκεται σε ένα κεντρικό δρόμο στη δυτική έξοδο της πόλης,
κοντά στην κεντρική πλατεία και δίπλα στο ταχυδρομείο. Χτίστηκε πριν
δεκαπέντε χρόνια περίπου μετά το μεγάλο σεισμό που έγινε στην περιοχή
μας. Στον ίδιο χώρο υπήρχε το παλιό σχολείο που κρίθηκε ακατάλληλο
μετά τον καταστροφικό σεισμό και στη θέση του έχτισαν καινούριο.
Είναι μεγάλο,
διώροφο, τσιμεντένιο κτίριο με σχήμα παραλληλόγραμμο. Οι εξωτερικοί τοίχοι
του είναι βαμμένοι με ανοιχτό κίτρινο χρώμα. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η
κόκκινη κεραμιδένια στέγη του που καλύπτει όλο το κτίριο. Μπροστά υπάρχει
μια αρκετά μεγάλη αυλή στρωμένη με τσιμέντο. Ο περίβολος του σχολείου μας,
που σε μερικά σημεία είναι αρκετά ψηλός, ψηλώνει ακόμη περισσότερο με μεγάλα
σιδερένια κάγκελα. Στη βόρεια πλευρά της αυλής υπάρχουν κερκίδες και μερικά
μικρά δεντράκια που προσπαθούν να σπάσουν τη μονοτονία του τσιμέντου.
Η κεντρική είσοδος
του σχολείου είναι στη νότια πλευρά, ενώ για να μπεις στο εσωτερικό του
σχολείου από τη μεγάλη σιδερένια πόρτα πρέπει ν' ανέβεις τέσσερα-πέντε
σκαλοπάτια. Στο ισόγειο υπάρχει το κυλικείο, η αίθουσα της πρώτης τάξης, το
γυμναστήριο και οι τουαλέτες. Στις δύο άκρες του διαδρόμου υπάρχουν οι
σκάλες που σε οδηγούν στον 1ο όροφο. Στον πρώτο όροφο βρίσκονται οι
αίθουσες, τα γραφεία του διευθυντή και των δασκάλων. Στο δεύτερο όροφο, όπου
βρίσκεται η τάξη μου, υπάρχουν τέσσερις αίθουσες διδασκαλίας.
Οι αίθουσες
διδασκαλίας είναι αρκετά ευρύχωρες, με μεγάλα παράθυρα και στολισμένες με
πολύχρωμους πίνακες και ζωγραφιές των παιδιών. Θα έλεγα ότι είναι ένα αρκετά
συνηθισμένο σχολείο.
Το σχολείο μου
αρέσει πολύ και είμαι χαρούμενη που πηγαίνω εκεί κάθε πρωί. Παίζω με τους
φίλους μου και τους συμμαθητές μου ωραία παιχνίδια στο διάλειμμα.
Περνώ ευχάριστα τις ώρες που βρίσκομαι εκεί και καμιά φορά σκέφτομαι ότι θα
λυπηθώ πολύ όταν θα χρειαστεί να το αποχωριστώ."
Ο Χρήστος:
"Το σχολείο μου είναι το 2ο Δημοτικό
Σχολείο Γρεβενών. Βρίσκεται στην πόλη των Γρεβενών στην οδό Γ. Μπουσίου.
Χτίστηκε στη θέση του παλιού Δημοτικού που γκρεμίστηκε λόγω του
σεισμού του 1995.
Μέχρι πέρσι ήταν στον ίδιο χώρο με το 60 Δημοτικό Σχολείο. Ευτυχώς
όμως γίναν καινούρια σχολεία και το 6ο πήγε στην παλιά του θέση. Έτσι
είμαστε πιο λίγοι και έχουμε περισσότερο χώρο για μάθημα και παιχνίδι.
Είναι εξαθέσιο δημοτικό και έχει αρκετούς μαθητές.
Έχει μεγάλη αυλή, με λίγα δέντρα και πολλά σκαλοπάτια
(κερκίδα). Η αυλή είναι φτιαγμένη από άσφαλτο και έχει κυλικείο μέσα στο
σχολείο.
Η κεντρική είσοδος του Σχολείου είναι με σκαλοπάτια γύρω - γύρω.
Είναι χτισμένο με τούβλα και τσιμέντο, έχει τρεις ορόφους και
εσωτερικές σκάλες με αίθουσες, επίσης τα γραφεία των δασκάλων, τα μπάνια και
την έξοδο κινδύνου.
Το σχολείο μ, αρέσει, είμαι χαρούμενος όταν πηγαίνω γιατί βρίσκω το
δάσκαλό μου και την παρέα μου. Είναι το σχολείο που έμαθα να διαβάζω και να
μαθαίνω χρήσιμα πράγματα για τη μόρφωσή μου."
Η Μαρία:
"Το 2ο Δημοτικό Σχολείο βρίσκεται κοντά στην έξοδο της πόλης και δίπλα στο
ταχυδρομείο. Είναι τσιμεντένιο. Έχει σχήμα παραλληλόγραμμο και χρώμα ανοιχτό
κίτρινο. Επίσης έχει μια αυλή από άσφαλτο, πολλές κερκίδες και πανύψηλα
δέντρα. Στο ισόγειό του είναι το κυλικείο, οι τουαλέτες και η πρώτη τάξη.
Στον πρώτο όροφο είναι το γραφείο του διευθυντή, η δευτέρα, η τρίτη και η
τετάρτη τάξη. Στο δεύτερο όροφο
είναι οι δύο μεγαλύτερες τάξεις η πέμπτη και
η έκτη τάξη.
Οι τάξεις είναι πολύ βολικές και γεμάτες με ζωγραφιές παιδιών.
Εγώ πάω στην τετάρτη τάξη και έχω δάσκαλο τον Αργύρη Καραλιόλιο.
Μου αρέσει πολύ το σχολείο και δεν θέλω να τελειώσει."
H Ελισάβετ:
"Το σχολείο μου ονομάζεται 2ο Δημοτικό Σχολείο Γρεβενών και βρίσκεται στα
Γρεβενά. Ανακατασκευάστηκε το 1995 μετά το μεγάλο σεισμό. Πριν χτιστεί στη
θέση του υπήρχε ο αλευρόμυλος του Αντρέα Μπούσιου. Η αυλή του ήταν χωμάτινη
και είχε μεγάλα παράθυρα για να μπαίνει περισσότερο φως και να φωτίζονται
καλύτερα οι τάξεις, αφού το φως των λαμπών ήταν λιγοστό.
Είναι κατασκευασμένο με τούβλα και είναι σχετικά καινούριο. Δεν έχει κάποιο
ιδιαίτερο εντυπωσιακό στοιχείο, αλλά έχει μερικά μικρά δεντράκια που
τουλάχιστον ομορφαίνουν την αυλή. Μόλις μπεις μέσα, στ' αριστερά θα δεις το
κυλικείο και μια σκάλα που οδηγεί στον πρώτο όροφο. Στ' αριστερά βρίσκονται
οι μικρότερες τάξεις και μια άλλη σκάλα. Στον πρώτο όροφο στεγάζονται η τάξη
μου μαζί με τις μεσαίες τάξεις και το γραφείο του διευθυντή. Στον δεύτερο
όροφο θα συναντήσεις τις μεγαλύτερες τάξεις.
Νιώθω μεγάλη χαρά όταν πηγαίνω στο σχολείο μου επειδή βλέπω τους φίλους μου.
Οι αναμνήσεις μου είναι όταν πήγα για πρώτη φορά σ΄ αυτό το σχολείο και οι
σχολικές γιορτές."
Παρασκευή,
2 Δεκεμβρίου 2011
Το πρώτο τμήμα της Τετάρτης τάξης
(Δ1΄) του 2ου Δημοτικού Σχολείου Γρεβενών στα πλαίσια του
προγράμματος Πολιτιστικών Θεμάτων πραγματοποιεί το Σχολικό Έτος 2011-2012
δραστηριότητα με τίτλο «η ιστορία του Σχολείου μου». Στα πλαίσια αυτής της
δραστηριότητας
σήμερα οι μαθητές ζωγράφισαν με τη φαντασία τους το παλιό διδακτίριο που
κατεδαφίστηκε το 1995. Δείτε πώς...
Γρεβενά, 26-1-2012
Το πρώτο τμήμα της Τετάρτης τάξης
(Δ1΄) του 2ου Δημοτικού Σχολείου Γρεβενών στα πλαίσια του
προγράμματος Πολιτιστικών Θεμάτων πραγματοποιεί το Σχολικό Έτος 2011-2012
δραστηριότητα με τίτλο «η ιστορία του Σχολείου μου». Στα πλαίσια αυτής της
δραστηριότητας, μεταξύ των άλλων, βρήκαμε στο αρχείο του Σχολείου μας πάρα
πολλές παλιές φωτογραφίες που χρονολογούνται από το 1952 μέχρι σήμερα. Αυτές
τις φωτογραφίες τις σαρώσαμε, δηλαδή τις δώσαμε ψηφιακή μορφή και σταδιακά
θα τις δημοσιοποιήσουμε, με σκοπό πρώτα απ’ όλα να γνωρίσει και η τοπική
κοινωνία πλευρές αυτής της ιστορίας, αλλά πολύ περισσότερο γιατί θέλουμε να
παρακαλέσουμε όσους γνωρίζουν πρόσωπα, καταστάσεις ή άλλες πληροφορίες να
μας τις γνωστοποιήσουν στο τηλέφωνο 2462022511 ή στα
e-mail
mail@2dim-greven.gre.sch.gr και
karaliolio@sch.gr .
Αυτή τη φορά θα δημοσιοποιήσουμε φωτογραφίες
που αναφέρονται στην ιστορία του κτιρίου. Από τις φωτογραφίες αυτές βλέπουμε
ότι το πρώτο σχολείο (που σύμφωνα με μία πληροφορία ιδρύθηκε το 1925) ήταν
διώροφο, χτισμένο με τούβλα (συμπαγή «τούρκικα»), αργότερα σοφατίστηκε, είχε
μεγάλα παράθυρα, προσανατολισμό ίδιο με το σημερινό (ανατολικό),
θέρμανση με ξυλόσομπες και κάποια χρονική περίοδο διέθετε έναν πολύ
όμορφο σχολικό κήπο.
To 2o Δημοτικό Σχολείο Γρεβενών (σύμφωνα
με το Διευθυντή Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης κ. Γεώργιο Νάστο), ιδρύθηκε το 1925
ή το 1926.
Στεγάστηκε σε κτίριο που χτίστηκε πιθανότατα
για το σκοπό αυτό περίπου το 1920 (στην τοποθεσία "Μύλος Μπούσιου". Το κτίριο είχε πέτρινα θεμέλια και δύο ορόφους με
τούβλα συμπαγή.
(Σύμφωνα με
τον κ. Απόστολο Πήχα.) «Το παλιό σχολείο είχε
είσοδο από πίσω (δυτικά). Οι Ιταλοί κατακτητές που είχαν εγκατασταθεί στο
κτίριο, για λόγους ασφαλείας
είχαν τοποθετήσει στην μπροστινή (ανατολική) πλευρά σιδερένια Π (για σκάλα),
τα οποία αφαιρέθηκαν μετά και γι’ αυτό το κτίριο σοβατίστηκε. Μετά το 1970
άλλαξαν την είσοδο και την έκαναν μπροστά (ανατολικά). Αυτό όμως επηρέασε τη στατικότητα
του κτιρίου και γι’ αυτό κατέρρευσε από το σεισμό του 1995.»
(Σύμφωνα με την κ. Μαρία Καραγιάννη - Λιούζα) «Το σχολείο ήταν διώροφο, μακρόστενο με μεγάλα
παράθυρα. Η είσοδός του, ήταν από την πίσω πλευρά του σχολείου. Στο ισόγειο
υπήρχαν δύο μεγάλες αίθουσες για την πρώτη και δεύτερη τάξη. Υπήρχε και μία
μικρότερη αίθουσα για το νηπιαγωγείο του β΄ δημοτικού. Νηπιαγωγός πρέπει να
ήταν η σύζυγος του δασκάλου Παπανικολάου Ευάγγελου. Πιο πίσω
ήταν αποθηκευτικοί χώροι.
Στον επάνω όροφο ανεβαίναμε από μια μεγάλη
τσιμεντένια εξωτερική σκάλα. Στον πάνω όροφο υπήρχε ένας μεγάλος-φαρδύς
διάδρομος (χωλ) όπου κάνανε προσευχή οι μαθητές κατά τους χειμερινούς
μήνες, επίσης ένα αρκετά μεγάλο γραφείο (του Δ/ντή), δύο πολύ μεγάλες
ευάερες - ηλιόλουστες αίθουσες για την πέμπτη και έκτη τάξη και άλλες δύο
μικρότερες στο βάθος για την τρίτη και τετάρτη τάξη.
Οι δύο μεγάλες αίθουσες διαχωρίζονταν μεταξύ
τους με ξύλινες μεγάλες πόρτες, οι οποίες άνοιγαν διάπλατα όταν γίνονταν
σχολικές γιορτές και όχι μόνο.
Η μία αίθουσα
είχε μόνιμη θεατρική σκηνή η οποία άνοιγε όταν γινόντουσαν σχολικές γιορτές
και δεν ήταν λίγες …. 28ης Οκτωβρίου, γιορτές Χριστουγέννων, τριών
Ιεραρχών, 25ης Μαρτίου και οι πιο διασκεδαστικές-χιουμοριστικές του Ιουνίου
με το κλείσιμο της σχολικής χρονιάς. Οι δύο μεγάλες αίθουσες γέμιζαν
ασφυκτικά με πλήθος κόσμου που απολάμβανε με δέος και χαρά τις
ανεπανάληπτες αυτές σχολικές γιορτές. (Σύμφωνα με τον κ. Γούλια στις 2
Φεβρουαρίου, της Υπαπαντής, γιορταζόταν η γιορτή της μητέρας.)
Οι δύο αίθουσες δεν άνοιγαν μόνο για τις σχολικές γιορτές
άνοιγαν και για πολιτιστικές, κοινωνικές εκδηλώσεις της πόλης των Γρεβενών,
όπως συνέδρια, ομιλίες (παιδαγωγικών, ιατρικών και άλλων θεμάτων),
όπως επίσης και για
χοροεσπερίδες στις γιορτές των Χριστουγέννων ή της Αποκριάς.
Η θέρμανση του σχολείου γινόταν με ξυλόσομπες.
Κάθε αίθουσα είχε τη δική της θερμάστρα. Στις αρχές της σχολικής χρονιάς
βοηθούσαν όλα τα παιδιά ν’ αποθηκευτούν τα ξύλα στην αποθήκη.
Το σχολείο μας διέθετε και επιστάτη τον κ.
Θανάση ………… Ο επιστάτης φρόντιζε για την καθαριότητα του σχολείου, για το
άναμμα των θερμαστρών και γενικά για κάθε είδους τεχνικής δουλειάς.
Στην βόρεια πλευρά του σχολείου υπήρχαν δύο
τουαλέτες και παραδίπλα δύο τσιμεντένιες βρύσες για την καθαριότητα και το
ξεδίψασμα των παιδιών.
Παραδίπλα στο σχολείο υπήρχε η μαθητική
εστία. Κάθε πρωί, όλα τα παιδιά είχαν μαζί
τους ένα κύπελλο
τσίγκινο, μια κούπα δηλαδή, για να πίνουνν το γάλα ζεστό-καυτό που
μοιράζανε στο καθημερινό συσσίτιο. Δεν ξεχνούσαν όμως να
έχουνν μαζί
τους
και μια φέτα ψωμί για να φάνε το ….τόοοσο…. νόστιμο (τρίγωνο) κίτρινο τυρί
που τους προσφέρανε μαζί με το γάλα.
Ο προαύλιος χώρος του σχολείου μας ήταν πολύ
μεγάλος. (Σύμφωνα νε τον κ. Πήχα η αυλή στην αρχή ήταν μικρή, αλλά στη
συνέχεια απαλλοτριώθηκε και το διπλανό οικόπεδο του κ. Ηλία Καρτσιούνη και
έτσι μεγάλωσε και έχει τη σημερινή έκταση.) Είχε συρμάτινη περίφραξη και μία διπλή μεγάλη σιδερένια
καγκελόπορτα. Μέσα εκεί παίζανε στα διαλείμματα τόσο όμορφα, ανεπανάληπτα,
παιχνίδια. Κυρίαρχη θέση για τα
κορίτσια είχε το «πατώ», το «κουτσό», το «σχοινάκι», το «ένα λεπτό
κρεμμύδι», τα μηλάκια, τα «φίτσια», «τ’ αγάλματα», το «δεν περνάς κυρά
Μαρία-δεν περνάς», για δε τ’ αγόρια, «η σβούρα», «οι μπίλιες» και η «μπάλα».
Το στολίδι του σχολείου μας ήταν ο ανθόκηπος
με τις πανέμορφες ευωδιαστές τριανταφυλλιές. Κάθε άνοιξη, τον σκαλίζανε οι
μαθητές μαζί
με τους δασκάλους κυρίως με τον κ. Παπαθανασίου που ήταν λάτρης των
λουλουδιών. Φυτεύανε ζουμπουλάκια, πανσεδάκια, κρινάκια και φροντίζανε να
διώχνουν και τις κότες που έκαναν αιφνιδιαστικές επισκέψεις για να
σκαλίσουν κι αυτές με τον τρόπο τους…..
|