Γιορτάζουμε σήμερα όλοι οι Έλληνες, πλημμυρισμένοι από εθνική υπερηφάνεια την ιστορική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940.

Πέρασαν 72 χρόνια από την ημέρα εκείνη  που μια ολόκληρη αυτοκρατορία, η Ιταλία,  ζητούσε την υποταγή της πατρίδας μας και τη  στέρηση της ελευθερίας του λαού μας.

Η απάντηση των Ελλήνων, ομόψυχη και ομόφωνη, βγήκε από τα πυρωμένα στήθη τους σαν μια φωνή. «Όχι στους φασίστες κατακτητές».

Το ίδιο πρωινό η ηχώ του ιστορικού όχι απλωνόταν σ’  όλη την υφήλιο και όλοι οι λαοί, μικροί και μεγάλοι, εχθροί και φίλοι, έμεναν έκπληκτοι και γεμάτοι θαυμασμό μπροστά στην τόλμη της πατρίδας μας να αντισταθεί και να αγωνιστεί απροετοίμαστη ενάντια στα οκτώ εκατομμύρια του εχθρικού στρατού.

Οι μαχητές του σαράντα, άξιοι απόγονοι των αγωνιστών του 1821, ρίχνονται στη φωτιά του πολέμου. Προχωρούν ακάθεκτοι, αναχαιτίζουν και συντρίβουν τον εχθρό, ο οποίος πανικόβλητος τρέχει να υποχωρήσει στο εσωτερικό της Αλβανίας.

Έκπληκτος όλος ο κόσμος παρακολουθεί την εξέλιξη των γεγονότων και θεωρεί  την ανέλπιστη νίκη των Ελλήνων σαν ένα θαύμα. Και πραγματικά ήταν θαύμα. Γιατί μέχρι τότε ο στρατός του άξονα θεωρείτο ανίκητος.  όμως στα βουνά της Πίνδου συντρίβεται από μια μικρή χώρα, και έτσι διαλύεται ο μύθος του αήττητου.

Η νίκη αυτή των Ελλήνων χαρακτηρίστηκε σαν νίκη του πολιτισμού και της ελευθερίας.

Ο Χίτλερ όμως, ο πανίσχυρος συνεταίρος του Μουσολίνι, που θέλει να επιβάλλει την περιώνυμη νέα τάξη πραγμάτων, βλέπει να αμαυρώνεται η ακτινοβολία της Εταιρίας και οι νίκες των Ελλήνων να αποτελούν απειλή για τον άξονα.

Γι’  αυτό τον Απρίλιο του 1941 εξαπολύει επίθεση στη χώρα μας και το ίδιο καλοκαίρι βρίσκει τη χώρα μας κάτω από το πέλμα της τριπλής εχθρικής κατοχής. Ακολούθησε αρπαγή του βιομηχανικού εξοπλισμού, μεταφορά των εργοστασίων στη Γερμανία, επίταξη των βιομηχανικών ειδών και τροφίμων.

Με την έκδοση των κατοχικών μονάδων, μάρκων και δραχμών, οι τιμές ανέβαιναν στα ύψη, τα είδη διατροφής εξαφανίζονταν και η μαύρη αγορά ανθούσε. Οι κατακτητές καταλήστευσαν την παραγωγή του τόπου μας, επιδιώκοντας το φυσικό αφανισμό του λαού μας και την ηθική και πολιτική αλλοτρίωσή του.

Καμιά άλλη χώρα δε γνώρισε παρόμοια κατάσταση. Ο υποσιτισμός σημειώνει τα πρώτα θύματά του.

Παρά όμως την τρομοκρατία, την πείνα και την εξαθλίωση που έσπειρε η τριπλή κατοχή, ένα από τα μεγαλύτερα αντιστασιακά κινήματα της Ευρώπης γεννήθηκε στις πόλεις και στα χωριά της Ελλάδας.  Με τον ανταρτοπόλεμο, τα σαμποτάζ και την υπόλοιπη πολύπλευρη δράση της, έγραψε καινούριες σελίδες δόξας και ηρωισμού.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν αντρώθηκε τέτοιο κίνημα που να κρατάει τη μισή σχεδόν χώρα ελεύθερη και να δημιουργεί πρωτοφανέρωτους θεσμούς για την ιστορία του τόπου.

Ήταν όμως βαρύς ο φόρος του αίματος: 28 χιλιάδες πατριώτες έπεσαν στον αντιφασιστικό αγώνα, 50 χιλιάδες εκτελέστηκαν από τους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους, 60 χιλιάδες άλλοι εξοντώθηκαν στα Χιτλερικά κάτεργα, ενώ 350 χιλιάδες ήταν περίπου οι νεκροί από την πείνα.

Σήμερα μας καλεί η μέρα να θυμηθούμε πως ο λαός μας, έχει τη θέληση και τη δύναμη να γίνεται σε δύσκολες εποχές το κέντρο του κόσμου. Γιατί σε μια σημαντική και σημαδιακή στιγμή για την παγκόσμια ιστορία, η Ελλάδα βγήκε στο προσκήνιο και αποφάσισε χωρίς αναστολές: Να υπερασπίσει τα δίκαια του Ανθρώπου, την αξιοπρέπεια της χώρας και το σεβασμό στην ελευθερία.

Απέναντι σε πανίσχυρους στρατούς με ολοκληρωτική νοοτροπία, προτάσσει η Ελλάδα μια νέα πρόταση ζωής. Με τη στάση της αυτή αφήνει έκπληκτο τον κόσμο και εμβρόνητους τους εισβολείς. Ναι, σ’ αυτή τη γωνιά της γης υπάρχει ένας λαός που ξέρει να ζει και να πεθαίνει. Ένας λαός που ξέρει να πηγαίνει κόντρα στη λογική των απαιτήσεων και των παραλογισμών μιας τυφλής και αδίστακτης εξουσίας.

Μ’ αυτή τη λογική ο άνθρωπος, ο παγκόσμιος άνθρωπος, μπορεί να ελπίζει. Κι αν υπάρχει  ένα δίδαγμα από την Εποποιία του 1940 είναι αυτό: οι λαοί δεν πεθαίνουν όταν έχουν όραμα και ιδανικά.

Ιδιαίτερα σήμερα που μια άλλη αυτοκρατορία, η αυτοκρατορία του χρήματος, και οι ντόπιοι συνεργάτες τους, προσπαθούν πάλι να υποδουλώσουν την πατρίδα μας, ιδιαίτερα, λοιπόν, σήμερα αν πρέπει κάτι να μείνει σε όλους εμάς, αν πρέπει κάτι να προτείνουμε σε σας τους μαθητές μας, αλλά και σε όλους τους νέους είναι μόνο μια λέξη: Αντίσταση. Επιβάλλεται να μάθουμε να αντιστεκόμαστε στην τυφλή εξουσία και δύναμη, στο άδικο, στη νοοτροπία του βολέματος, στους λογής συμβιβασμούς που μας επιβάλουν οι περιστασιακά δυνατοί, να λέμε όχι στην κάθε είδους σκλαβιά.

Να δηλώνουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι το ιστορικό «ΟΧΙ» θα επαναλαμβάνεται πάντα σ΄ οποιονδήποτε επιδρομέα επιβουλευτεί την ακεραιότητα και ανεξαρτησία της πατρίδας μας.

Σ’ όλες τις εποχές υπάρχουν ευκαιρίες και αιτίες να θυμόμαστε πως έχουμε ένα ηρωικό παρελθόν σαν έθνος. Να μην ξεχνάμε πως κουβαλάμε βαριά κληρονομιά, πως έχουμε πίσω μας μια ιστορία αγώνων για ελευθερία και ανεξαρτησία. Και η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου είναι μια σπουδαία ευκαιρία να μην ξεχνάμε πως είμαστε Έλληνες.

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940